bir garip rüya rengiyle/
uyumuş gibi her şekil/
rüzgarda uçan tüy bile/
benim kadar hafif değil/
Ahmet Hamdi Tanpınar
17.03.2007
başımın bir yazar kasa olduğunu varsayarak uyumaya çalışmak ve Lucia adlı bayanın hayatından kesitler izlemek ‘şeyleri’ arasında gidip gelip evde su kalmadığını farkedip asıl gidilmesi gereken yerin market olduğunu ve şu hayatın bazen ne kadar da kaba olduğunu ve bazen cümleleri sonlandırmaktan hiç hoşlanmadığımı bana gereken ellerin uzaklardan bir adadan gelmesini ne kadar çok istediğimi ve başıma konsalar her şeyin çözümleneceğini hasta olduğumda yalnız yaşamanın ne kadar da berbat bir şey olduğunu ve bunların hepsini en de önemlisi hayal koymaktan etrafa odamın ve şehrin dört bir yanına asla vazgeçmeyeceğimi kendimi tanımanın ne kadar güzel ne kadar sıkıcı kimi zaman heyecan verici olduğunu mütemadiyen yanılan bir insan olduğumu düşünmemin sebebinin beni yanıltmaya çalışan insanlar olduğunu...hepsini bugün öğrendim
